آرامگاه دانیال نبی
آرامگاه دانیال نبی(علیه السلام)
آرامگاه دانیال نبی(ع) در ساحل شرقی رودخانه شاپور در شهر شوش ( کهن ترین شهر جهان با قدمت 4000 سال پیش از میلاد مسیح علیه السلام ) در استان خوزستان قراردارد. این آرامگاه که بلندترین بنای شوش محسوب می شود ، گنبدی اورچین ( گنبد مخروطی که روی آن پلکانی و پله پله ای است) و دو پوسته با 20 متر ارتفاع و 5 متر قطر دارد که در ایران بی نظیر و الهام گرفته از سبک معماری چغازنبیل و منسوب به دوره سلجوقی است و شبیه درخت خرما نیز می باشد. گنبد دارای 25 طبقه مُضَرَس (منقوش به نقش و نگارهایی به صورت دندانه) است و پوسته خارجی آن با کارکرد شهری و نمادین، از تمام نقاط شهر و حتی خارج از شهر به چشم میخورد. در معماری گنبد از تقسیم نیروها به وسیله آهیانه استفاده شده تا عمر گنبد افزایش یابد. این آرامگاه دو حیاط دارد که در وسط حیاط اصلی حوض و دور تا دور آن، ایوان ها و حجره هایی برای استراحت زائران بنا شده است.
سمت غربی آرامگاه کاشی کاری شده است و در سمت شرقی آن دو مناره به ارتفاع حدود 10 متر در دو طرف قرار دارد و قدمت آن ها به سال 1330 هجری قمری برمی گردد. برای ورود به داخل آرامگاه باید از ورودی شرقی استفاده شود همانند ورودی کنیسه های یهودیان. مجموعه آرامگاه شامل سردر، حیاط، ورودی مقبره، دو مناره، گنبد مخروطی، گنبد خانه، ساختمان و بقعه اصلی است. بقعه در انتهای حیات دوم واقع شده و بقعه اصلی در فضای زیرین بنا و در زیر ضریح قرار دارد. داخل بنا، در قسمت ضریح، دیوارها آینه کاری شده و بقیه قسمتها کاشی کاری شده اند. ساروج از جمله مصالح به کار رفته در این بناست که مقاومت بسیاری بدان بخشیده است.در ابتدا آرامگاه به شکل امروزی آن نبود اما در سال 1249 شمسی پس از سیلی که بخشی از بنای آرامگاه را تخریب کرد، جعفر شوشتری از روحانیون شیعه دستور داد تا بنا را مرمت کنند و حاج ملا حسین معمار این کار را انجام داد و در مرکز آن ضریحی گذاشت که اشعاری به خط نستعلیق بر روی آن کنده کاری شده است.
در سال 16 قمری همزمان با آخرین جنگ های اعراب و ایرانیان، اعراب به جسدی مومیایی در اتاق مهر و موم شده ای برمی خورند که بومیان منطقه می گویند زمان کم آبی با بیرون آوردن این مومیایی، باران می بارد و با بردن آن به داخل اتاق، باران قطع می شود، ولی کسی از اعراب متوجه هویت مومیایی نمی شود، تا اینکه پس از مدتی از حضرت علی علیه السلام سوال می شود که امیر المومنین می فرمایند: او دانیال نبی (ع)، برادر من است، ایشان را پس از غسل، کفن و رو به قبله دفن ( به سبک اسلامی) نمایید و آب رودخانه را از روی قبر عبور دهید تا نگهبانی باشد برای جلوگیری از غارت نا اهلان. بعد از پیامبر اسلام (ص)، تنها پیامبری که رو به کعبه دفن شده، دانیال نبی (ع) است. حضرت دانیال نبی (ع) جزو پیامبرانی است که در هنگام ظهور همراه حضرت مهدی (عج) هستند .
آرامگاه دانیال نبی(ع) در ساحل شرقی رودخانه شاپور در شهر شوش ( کهن ترین شهر جهان با قدمت 4000 سال پیش از میلاد مسیح علیه السلام ) در استان خوزستان قراردارد. این آرامگاه که بلندترین بنای شوش محسوب می شود ، گنبدی اورچین ( گنبد مخروطی که روی آن پلکانی و پله پله ای است) و دو پوسته با 20 متر ارتفاع و 5 متر قطر دارد که در ایران بی نظیر و الهام گرفته از سبک معماری چغازنبیل و منسوب به دوره سلجوقی است و شبیه درخت خرما نیز می باشد. گنبد دارای 25 طبقه مُضَرَس (منقوش به نقش و نگارهایی به صورت دندانه) است و پوسته خارجی آن با کارکرد شهری و نمادین، از تمام نقاط شهر و حتی خارج از شهر به چشم میخورد. در معماری گنبد از تقسیم نیروها به وسیله آهیانه استفاده شده تا عمر گنبد افزایش یابد. این آرامگاه دو حیاط دارد که در وسط حیاط اصلی حوض و دور تا دور آن، ایوان ها و حجره هایی برای استراحت زائران بنا شده است.
سمت غربی آرامگاه کاشی کاری شده است و در سمت شرقی آن دو مناره به ارتفاع حدود 10 متر در دو طرف قرار دارد و قدمت آن ها به سال 1330 هجری قمری برمی گردد. برای ورود به داخل آرامگاه باید از ورودی شرقی استفاده شود همانند ورودی کنیسه های یهودیان. مجموعه آرامگاه شامل سردر، حیاط، ورودی مقبره، دو مناره، گنبد مخروطی، گنبد خانه، ساختمان و بقعه اصلی است. بقعه در انتهای حیات دوم واقع شده و بقعه اصلی در فضای زیرین بنا و در زیر ضریح قرار دارد. داخل بنا، در قسمت ضریح، دیوارها آینه کاری شده و بقیه قسمتها کاشی کاری شده اند. ساروج از جمله مصالح به کار رفته در این بناست که مقاومت بسیاری بدان بخشیده است.در ابتدا آرامگاه به شکل امروزی آن نبود اما در سال 1249 شمسی پس از سیلی که بخشی از بنای آرامگاه را تخریب کرد، جعفر شوشتری از روحانیون شیعه دستور داد تا بنا را مرمت کنند و حاج ملا حسین معمار این کار را انجام داد و در مرکز آن ضریحی گذاشت که اشعاری به خط نستعلیق بر روی آن کنده کاری شده است.
در سال 16 قمری همزمان با آخرین جنگ های اعراب و ایرانیان، اعراب به جسدی مومیایی در اتاق مهر و موم شده ای برمی خورند که بومیان منطقه می گویند زمان کم آبی با بیرون آوردن این مومیایی، باران می بارد و با بردن آن به داخل اتاق، باران قطع می شود، ولی کسی از اعراب متوجه هویت مومیایی نمی شود، تا اینکه پس از مدتی از حضرت علی علیه السلام سوال می شود که امیر المومنین می فرمایند: او دانیال نبی (ع)، برادر من است، ایشان را پس از غسل، کفن و رو به قبله دفن ( به سبک اسلامی) نمایید و آب رودخانه را از روی قبر عبور دهید تا نگهبانی باشد برای جلوگیری از غارت نا اهلان. بعد از پیامبر اسلام (ص)، تنها پیامبری که رو به کعبه دفن شده، دانیال نبی (ع) است. حضرت دانیال نبی (ع) جزو پیامبرانی است که در هنگام ظهور همراه حضرت مهدی (عج) هستند .