پل خواجو
پل خواجو؛ زیباترین پل تاریخی جهان
پل خواجو که در صفاهان است چون نگینی به ملک ایران است
پل خواجو به دستور شاه عباس دوم در سال 1060 ه.ق. به صورت امروزی آن ساخته شده و به نام‌های بابا ركن‌الدین، گبرها، شیراز، حسن‌بيگ و پل شاهی نیز نامیده مي‌شده است. اين پل بر روي رودخانه زاينده‌رود در شهر اصفهان قرار گرفته است. طول این پل 133 متر و عرض آن 12 متر است و از دو طبقه تشکیل شده است. هر دو طبقه پل، موزه‌اي از انواع هنرهاي صفوي را در نظر رهگذران به نمايش می‌گذارد كه گنجينه‌ای از ناب‌ترين هنرهای شناخته شده در جهان است. شاه‌‌نشین یا بیگلربیگی، اقامتگاه سلطنتي است كه در وسط پل در دو ضلع شرقی و غربی آن ساخته شده و شامل چند اتاق مزین به نقاشی مي‌باشد. پادشاه و درباریان در مواقعی که قصد تماشای جشن آبریزان را داشتند در آن حضور یافته و جشن را تماشا می‌كردند. علاوه بر آن اين ساختمان معمولا محل استقرار موقت سران حکومتی و دربار بوده است. همچنين اتاق‌هایی که در دو طرف این پل قرار دارد، محلی برای گرفتن عوارض از کاروان‌های عبوری در قديم به شمار می‌آمده است. از مزاياى اختصاصى اين پل، كاربری آن به عنوان سد است كه هر زمان اقتضاء داشته با بستن چشمههاى پايين، آب بالا مى آمده و حكم درياچه و سدى پيدا مى كرده و جلوی جریان آب را می‌گرفته است. به نقل از پروفسور اپهام پوپ و ژان شاردن، پل خواجو «یک اثر تاریخی است كه اوج معماری و یکی از جالب‌ترین پل‌هایی است که در آن ریتم و شرافت و عزت و ترکیب شادترین قوام، ابزار، زیبایی و تفریح و سرگرمی وجود دارد». همچنین گردشگران و جهانگردانی که در دوره‌های گوناگون به اصفهان آمده‌اند، زیبایی‌های پل خواجو را ستوده و آن را در زمره شاهکارهای جاودانه معماری ایرانی و اسلامی به شمار آورده‌اند.
Khajoo Bridge, the most beautiful historical bridge of the world
It was built in its present form in 1060 AH under the command of Shah Abbas II, and has taken various names: Baba Rokn-a-din, Gabr-ha, Shiraz, HasanBeig and Pol Shahi. It is located on Zayandeh-rood River in Isfahan. It is 133 meters long and 12 meters wide, and has two floors. Both of them contains an exhibition of different Safavid arts, one of the greatest arts of the world. Shaah-neshin or Beiglar-beigi, the royal residence, was built on the middle of the bridge in the two eastern and western sides. It contains a couple of rooms painted and wonderfully decorated. The king and his family sat there when they wanted to watch the Aab-rizan celebration. This building had also been the temporary residence of the royal family. The rooms located in the sides of the bridge were the place to collect the goods cominig from the passage of the caravans from caravans. This bridge was also used as a dam. Whenever it was necessary, the source in the down part was blocked which made the water level increasing and transforming it into a lake by blocking the water flow. A quotation from professors Apham Pope and Jean Chardin, Khajoo Bridge “is a historical piece of art, the summit of architecture and one of the most interesting bridges in which rhythm, dignity and honor are a combination of the happiest consolidation, means, beauty, and fun that exists.” Furthermore, tourists of Isfahan in different eras have counted it as one of the eternal masterpieces of Iranian and Islamic architecture.
